“चित्तै छैन कुमार को”

 आँशु को मूल उर्लिदै छ,कसो गरि सुख्छ भनौ |

चित्तै छैन "कुमार" को कसो गरि दुख्छ भनौ |

 जहिले दुखे मेरा मुटु बेदना को रापले पोली

घिउ थपी ज्वाला पर्यौ,कसो गरि रुक्छ भनौ |

  

मुटु चिरा पारी आँशु का भेल बहाई दिने

तिम्रो निशाना अकाट्य छ कसो गरि चुक्छ भनौ |

  

तिमीलाई पुन:आफ्नो मझेरी मा राखु भने

तिल लाई पनि पहाड भन्यौ कसो गरि झुक्छ भनौ |

  

चोटै-चोट सहि-सहि चट्टान भयो मन-मुटु

चोटै जिउने आहारा भो कसो गरि पुग्छ भनौ |